یه معلم شیمی داشتیم، آقای طهرانی. مرد بزرگی بود… توی مباحث واکنش های شیمیایی میگفت: موادی که بهتر واکنش نشون میدن، زودتر از بین میرن توی زندگی هم همینه، آدم هایی که نقش شون رو بهتر انجام میدن، توی واکنش های زندگی آدم ترن، زودتر از بین میرن اینه که باید انتخاب کرد… نقش بهتری رو ایفا کردن و زودتر از بین رفتن؟ یا طولانی تر باقی موندن؟ Red pill

دیروز داشتم به یکی میگفتم دندونی که درد میکنه رو میکَنن، میدازن دور… اما سری که درد میکنه، راهش قطع کردن گردنش نیست…   ساده س…؟ اما توی خیلی از موقعیت های مشابه همین کار رو میکنیم… یا کسایی که میخوان بهمون کمک کنن این رو پیشنهاد میدن

پایین کشیدن آسون ِ بالا کشیدن ِ که پدر آدم رو در میاره و وجود میخواد

میخواست تو اوج خداحافظی کنه اما نمیدونست که تو اوج نمیشه خداحافظی کرد تو اوج فقط میشه وابسته شد…

اما بعضی چیزها هست که از آسایش ارزشمند تر ِ

از انسان ها فاصله بگیرید رعایت فاصله ایمنی موجب آسایش شما خواهد بود

آمادگی این رو داشته باشید که هروقت هرجا به هرکس هر حرفی رو زدین وقت دیگه ای در جای دیگه توسط کس دیگه ای علیه تون استفاده بشه

آخ که دلم میخواد بخوابم و… دیگه بیدار نشم؟ بیدار بشم و ببینم چند سال گذشته؟   ولی باید تلاش کرد… باید تلاش کرد؟

دلم می‏ خواهد کسی باشد که آنقدر دوستش بدارم تا… آنقدر دوستش بدارم تا… آنقدر دوستش بدارم تا… هیچ…”تا”یی ندارد…

همیشه دنبال تموم کردن هستیم و وقتی تموم میشه تازه شروع میکنیم به فکر کردن… خالی میشیم، نگران میشیم، غصه مون میگیره خب که چی؟ چرا میخواستم تموم بشه؟ به کجا رسیدم؟ بعدش چی؟ و دنبال یه چیز جدید میگردیم یه چیز جدید پیدا میکنیم و شروع میکنیم به حرص خوردن چرا تموم نمیشه؟

زمان و تجربه و زندگی از ما موجودات عجیبی میسازه… بارها شده بود که کابوس رفتن ش رو میدیدم حتا با فکر کردن بهش گریه م گرفته بود حالا یک سال ِ که رفته و… حتا یه خداحافظی درست و حسابی هم نکردیم :) …‏

ای داف خوش خط و خال؛ معذور دار ما را…‏