اساسن انسان مدرن ، کسی است که به گونه ای تاب و تحمل حضور در تقاطع تضادها و موقعیت های گوناگون را پیدا می کند. از این رو عشق ِ سیال در فضای مجازی ، حاصل تناقض میان نیاز انسان به برقراری ارتباط ، در مقابل ترس او از اعتماد و احساس وابستگی است. عشق سیال ، راه حل انسان مدرنی است که در جهان پررنگ و لعاب امروز ، در پی رابطه است اما اطمینان نمی کند و روابطی را ایجاد می کند که امکان فشار دکمه ی “دیلیت” را در هر لحظه و هر زمان ممکن می کند. روابط در این فضای مجازی ، می توانند کاملن انتخابی ، کوتاه مدت ، و حتا دروغین باشند. ه
چنین روابطی به نوعی تعویض کمیت با کیفیت به شمار می رود ؛ و نه تنها نگرانی بشر امروز را فرو نمی نشاند ، بلکه عطش او را نیز بیشتر می کند. ه
وقتی کیفیت بشر را مأیوس می کند ؛ وی در کمیت به دنبال رستگاری است. و وقتی تعهدات ، پوچ و بی معنی بوده و روابط مطمئن و قابل اعتماد نبوده و معلوم نیست تا کی دوام بیاورند ، انسان مایل است روابط را با روابط مجازی عوض کند. ه
شاید بتوان گفت که انسان در جهان مدرن ، تبدیل به عروسک خیمه شب بازی ای شده که مناسبات جهان مدرن او را به هر شکلی که بخواهد در می آورد. و عشق نیز در این میان ، تبدیل به کالایی قابل تغییر و تعویض ، و دارای تاریخ مصرف مشخص می شود. ه
عشق ها و محبت های انتخابی فضای مجازی ـ که همچون سایر مقتضیات این فضا ـ جایی میان واقعیت و خیال قرار گرفته اند ، می توانند توهم زا باشند. و در این صورت ، در طولانی مدت نه تنها آرامش بخش نخواهند بود ، بلکه تعویض مداوم معشوق ، حاصلی جز گریز و بی اعتمادی و هراس نخواهد داشت. و مهمترین خاصیت عشق ـ که همانا تکرار ناپذیری آن است ـ در فضای مجازی از میان خواهد رفت. به عبارت دیگر ، کالایی شدن عشق در مدرنیته ی سیال ، باعث شده که افراد به عشق و یا حتی به یکدیگر ، مثل دیگر کالاهای مصرفی خود نگاه کنند ، که به راحتی قابل تعویض بوده ؛ و احساس تهعدی نیز در پی ندارد. ه
می توان گفت مدرنیته در انسان امروز ، نوعی ترس از برقراری ارتباط ایجاد می کند و عشق و محبت در فضای مجازی ، درمانی مقطعی ـ و نه همیشگی و پایدار ـ برای این اضطراب خواهد بود. عشقی که مسلمن عطر و بویی متفاوت دارد ، و آغوشش برای فرزندان مدرن امروز ، مأمنی امن چون آغوش مادر به شمار نخواهد رفت. ه
لیکن می توان در نگاهی خوشبینانه ، امکان برقراری ارتباط و دوستی و عشق ورزی در جهان مجازی را به فال نیک گرفت ؛ و آنرا مجالی دانست که به دایره ی تجربیات انسان مدرن می افزاید و امکان تصمیم گیری اش را گسترده تر می کند. ه
شاید بتوان گفت انسانی که در جهان اعداد و ارقام امروز ، فرصتی برای مه�
� ورزی نمی یابد ؛ همین فضای مجازی را مأمنی می یابد تا دمی بیاساید ، بدون اضطراب مهر بورزد ، رابطه برقرار کند ؛ و با احوالی خوش تر به زندگی خویش باز گردد. ه
در این فضا ، دیگر حقیقت مستلزم حضور نیست. بلکه در اینجا حقیقت متکثر و به تعداد یکایک کاربرانی است که فارغ از تصورات سنتی ، در پی روشن کردن چراغهای رابطه اند. ه
نه تناقضات موجود در جهان امروز ، که کنار نیامدن با آنها نیز ، منجر به ایجاد احساس ناامنی و اضطراب می شود. از این روست که باید آنها را پذیرفت و چه بسا در میانشان زندگی کرد. عشق سیال در فضای مجازی نیز شاید همین رَویه ی متفاوت باشد. رویه ای که فاصله های جغرافیایی را از میان بر می دارد و به ارتباطات انسانی ، تنوع می بخشد. تنوعی که از ضروری ترین ِ ضروریات حیات است… ه
CM haye doostan
دنیا
حرفهای زیادی هم دارم در مورد این متن،که ترجیح میدم در یک موقع مناسب که همین روزهاست،تو بلاگ خودم بزنم
علی
من هم حرف دارم راجع بهش ، اما حوصله ی بلاگ نوشتن رو ندارم
سعید
چیزی که مطمئنم میدونی: گاهی درمانی که آدم پیدا می کنه، موجب بدتر شدن اوضاع میشه. هر دردی بیانگر یه مشکلیه، اگه بیخودی سرکوبش کنی، فقط به بدتر شدن مشکل و وخیم تر شدنش کمک کردی
پگاه
taghriban ba tamame nazaratet mokhalefam..naumadam ahs konam, inja ham jaye tojiho bahs nist..ama man midunam to ba in post chio mikhasti tojih koni,darket mikonam!!!!!!
سیالات
!
می توانند توهم زا باشند
.
ها ؟
نه
!
Secret
!
حقیقی ترین دوستان در دنیای مجازی برای من هستند
!
یک حقیقت
من واقعا دوستان ِ این محیط رو دوست دارم
.
همه هم رو دوست داریم
.
اگر بشه خوبی این جـَو به بیرون هم کشیده بشه عالیه
چون واقعا دوستی های اینجا هرچند مجازیه به نـام
!
اما حقیقتا وجودشون برای من احساس میشه
الآن من نخوام انسان مدرن باشم باید کی رو ببینم؟؟
اینجا و آدمهاش رو دوست دارم
ولی دارم فکر میکنم دلم میخواد همه چیز برگرده به 10-15 سال قبل
به قولی
به کجا چنین شتابان؟
با مدرنیته به این شکل مخالفم
نباید ارزش های انسانی فراموش بشه
به نظرم در اینجا میشه دوستانی داشت. در حدود متفاوت و با شرایط مختلف
و میشه دوستی اینجا رو به محیط خارج از اینجا هم گسترش داد. کاری که معمولن درست نیست و باید دقت کرد
اما عشق در این محیط کاری غیر منطقی و اشتباهه. همونطور که عشق در خارج از این محیط هم به همین سادگی ها نیست ؛ حالا بگذریم که به هر علاقه ای میشه عشق گفت یا نه
دنیا – علی – سعید – پگاه
نمیخواین بیشتر توضیح بدین چی گفتین!؟
در مورد این قبلا یه کم حرف زدیم . رابطه هایی که الان تو دنیای مجازی هست دقیقا همون سیالی هست که خودت گفتی ولی شرط سیال نشدن اون اینه که تو دنیای واقعی هم ادامه داشته باشه . منظورم فقط رابطه ی بین دخترا و پسرا نیست … در مورد فلرت هایی که دخترا برای هم می ذارن و گاهی پسرا هم همینه . راست گفتن تو دنیای مجازی مشروط به ادامه پیدا کردنش تو دنیای خارجه
یه چیز دیگه هم اینکه به نظرم خیلی از روابط و به قول تو عشقولانه های این دنیای مجازی به خاطر اینه که آدم ها می دونن که نمی تونن تو دنیای واقعی این طوری باشن … اصلا چون یه دختر و پسر ( حالا با هر دلیل درست یا نادرستی ) نمی تونن وایسن و با هم حرف بزنن نوعی عقده براشون به وجود میاد که بعدا می رن تو این فضای مجازی خودشونو خالی می کنن … یعنی الزاما تماما این ارتباط ها دروغی نیستن . گاهی به این خاطر هست که خود آدم ها دارن تو حقیقتشون افراط می کنن … همین
البته فقط تقصیر افراط نباشه شاید
اما باهات موافقم
البته فقط تقصیر افراط نباشه شاید
اما باهات موافقم